Africa

Deze hemelse muziek had ik vorige week voor onze laatste shake-avond in gedachten. Maar het liep allemaal een beetje mis, ik kon het nummer in mijn iPhone bibliotheek niet vinden – vreemd genoeg het album wel: het legendarische ‘Dawn Dance’ van Steve Eliovson en Collin Walcott, hier al eens eerder besproken.

En, ja, ook dit gaat over Afrika – haar ritme is heel mooi in deze muziek gevangen…
In de krant schreef Bram Vermeulen dat Westerse correspondenten in Noord-Afrika (waar wij onze nieuwe grenzen leggen…) de emigratie ‘de nieuwe aids’ noemen … veel slachtoffers, veel ontbering, veel ontmenselijking, eindeloos lijden…
Dat confronteert onze ego’s er weer eens mee hoe eindeloos we hier het belang van onze eigen persoon opblazen, over grenzen en continenten heen… Het Wereld Natuur Fonds spreekt liever over onze ‘Ecologische voetafdruk’ – klinkt wat minder beladen, hoewel…

Onderstaande voetafdruk – ‘footprint’, zoals de Engelsen zeggen – kwam ik tegen op het fietspad rond Landal Sluftervallei, waar we nu al voor de 19e keer verblijven (we kregen een presentje aangeboden ;-), ik kijk al jaren met verbazing naar dit betonnen monument:

Deze meeuw dacht dat hier een zebra was…

En dan waren er onlangs die ‘fingerprints’ van Rembrandt op zijn schilderij van Jezus… als een soort van stigmata. Wereldnieuws!

En dan vraag je je af: ja, wat laat IK straks eigenlijk na…
Dat kwam ook doordat afgelopen week Gerard Unger overleed, klasgenoot van ons op het Christelijk Lyceum in Arnhem. Nou, als er iemand zijn handtekening nagelaten heeft…
De meest concrete herinnering die ik aan hem heb is dat ik naast hem stond te plassen in het toilet, en de kwinkslag die hij toen maakte… Ik denk dat we elkaar wel mochten, zielsverwanten in zekere zin in ons lijden daar op die school… Ik heb het boem-boem volgehouden, Gerard heeft het opgegeven.
Maar hoe die zich gerevancheerd heeft… Schoolverlater, maar alsnog gepromoveerd … hoogleraar … wereldwijd vermaard typograaf en letterontwerper, die met zijn laatste krachten zijn ‘Theory of Type Design’ het licht deed zien…
En zo alsnog het laatste woord had – schreefloos.

’Wie zijn wij?’ is dan weer de vraag… Want je kunt jezelf nog zo mooi oppoetsen … het verbleekt. Zoals Gerard in het laatste interview dat ik van hem las, klaagde dat zijn letters van de ANWB-borden verdwenen, en hoe onverstandig dat verkeerstechnisch was…

Toch kun je dat allemaal ontdekken … wie je bent. Het enige is, je moet dan wel het vertrouwen hebben dat de wereld niet vijandig is, zoals ik pas bij Maarten Houtman las:“Het leven Ă­s namelijk niet vijandig, mĂ©nsen kunnen wel vijandig zijn, maar het leven is niet vijandig.”

De coĂŻncidentie van twee Soefi’s

Toen ik gisteren met m’n iPhone al shuffelend aan ’t shaken was, regen de onderstaande nummers – Shata ‘Shatahat’ / Ag Ishq Di – van twee Sufi grootheden zich moeiteloos ineen: Dhafer Youssef / Ustad Nusrat Fateh Ali Khan … coĂŻncidenties …


Om toch wat actie te hebben, hierbij de trailer van Abu Nawas Rhapsody van Dhafer Youssef

CoĂŻncidentie is surfen op de golven van het lot.
Alles lijkt samen te komen in die ene gebeurtenis …
maar is het leven niet Ă©Ă©n grote coĂŻncidentie,
het bewustzijn Ă©Ă©n moment waarin alles gebeurt…

“Alles bestaat maar Ă©Ă©n moment,”
zoals de oude Boeddhistische psychologie ons leerde –
het gerucht ervan drong al vroeg tot me door,
maar ik heb er een leven over gedaan om het te begrijpen.

Maar echt begrijpen doe je pas als je doet:
gisteren shaketen we op een ‘coïncidentie’,
twee nummers die, kop en staart, verwoven lijken te zijn,
Ă©Ă©n ritme wat je aanzet … en waar je je op laat drijven.

Dhafer Ali Khan / Ustad Youssef tekenden ervoor,
hun energie synergetisch samengebald,
exploderend in ons wervelende lichaam,
dat  ≈ stuurloos golvend ≈ geen sturing meer behoeft.

Probeer het zelf maar
en luister ze achterelkaar:

  De shakes v/d weeks = Shata “Shatahat” / Ag Ishq Di 

Nacht op een Pannekoekhuis

Anton Pannekoek Institute for Astronomy

In de ‘Nacht van de Nacht’, op 27 oktober j.l., begaf ik me met Emilie per auto naar het Amsterdam Science Park, voor een sterrenkijkavond in het Anton Pannekoek Institute for Astronomy, onze eigenste sterrentempel. We hoopten daar door een kijker een glimp van de maan op te vangen, die rond die tijd volmondig aan de hemel stond. Of wie weet wel de Ster van Bethlehem…

Het leek er eerst op dat de TomTom het adres (nr. 904) kende. Maar hij voerde ons – dom dom – in het donker over paden en lanen, langs een keur van wetenschappelijke instituten, dwars door het totaal verlaten Science Park, zonder bij het Anton Pannekoek Institute for Astronomy te geraken … tot we gelukkig toch nog een sterveling zagen. Toen was een parkeerplaats gauw gevonden, al konden we menig paaltje en muur maar nauwelijks ontwijken…
We zagen een ingang waar licht brandde, maar het leek verlaten. Waren we toch verkeerd?

Waren we misschien in het Pannekoek Institute for Gastronomy beland?

We bleken de eersten. Een lieve secretaresse bezorgde ons een bakkie troost van de zaak, dat we wat verloren daar aan die tafels opdronken.
Toen de meute gearriveerd was, gingen we vol verwachting met de lift naar de sterrenwacht op het dak. Maar we bleken oneindige pech te hebben … precies boven het Anton Pannekoekhuis bleek een regenwolk te hangen (misschien was het wel poedersuiker…) en de koepel kon niet open…
Dus mochten we als kijker de kijkers bekijken, waarbij twee gevorderde sterrenkundestudenten tekst en uitleg gaven. Maar wij – en zeker de aanwezige kinderen – voelden ons daar toch wel een beetje droevig onder … daar sta je dan, naast die grote, niet ingeloste belofte, dat kijkgat, die sleutel tot het heelal…

De kijker bekeken. Links een van de begeleiders

Dan maar van de nacht van de nacht over tot de orde van de dag.
Als troost een kersverse video van Anouar Brahem, heel toepasselijk ‘La nuit’ geheten…

—————————–
 Shake v/d week = This Dream 
—————————–
van het album Youssou N’Dour – Joko From Village To Town (de tekst van de song vind je eronder):

This dream
(Youssou N’Dour / Jonathan Sharp)

I had a dream that opened my eyes to the world
When I look back, I feel and can’t help crying
God can channel your luck through someone else

When you put all your faith in that person,
You may think that you can’t achieve
Anything on your own

So god watches you from distance
Your creator, the One who can fulfill all your desires,
Will let you deal with that someone

This dream, my dream, This dream, my dream
This dream, my dream, This dream, my dream

Life oh life

This dream, my dream
This dream, my dream